مواد شیمیایی این روزها در تمام مراحل فراوری غذاهایی که روی میز ما قرار دارند، مورد استفاده قرار می‌گیرند. مواد شیمیایی سمی در تولید، برداشت، فرآوری و بسته‌بندی مواد غذایی کاربرد دارند و می ‌توانند سلامت انسان را به خطر بیندازند.
برخی از این مواد شیمیایی سمی در مواد غذایی باقی می‌مانند و برخی دیگر در محیط زیست ماندگار هستند و برای قرن‌ها می توانند عوارض جانبی گوناگونی به دنبال داشته باشند.
در دنیای امروز مواد نگهدارنده به بسیاری از مواد غذایی فرآوری شده ازجمله نان، غلات و گوشت ها اضافه می شوند. مطالعات نشان داده است که مواد افزودنی شیمیایی می توانند سبب سردرد، حالت تهوع، ضعف و مشکل در تنفس شوند.
تحقیقات جدید نشان داده است که این ترکیبات ممکن است به سلول‌های عصبی انسان آسیب برساند ولی ما به‌طور کامل همه اثرات طولانی‌مدت مواد افزودنی شیمیایی بر روی سلامتی انسان‌ها را نمی شناسیم زیرا این ترکیبات یک اختراع نسبتاً جدید هستند.
بی فنیل‌های پرکلره یکی از مواد شیمیایی هستند که تکامل مغز را تحت تاثیر قرار می دهند و با اختلالات رفتاری در کودکان ارتباط دارند. فلزات سنگین مثل جیوه نیز باعث کاهش ضریب هوشی شده و ممکن است باعث اختلال در بینایی و شنوایی انسان ها شوند.
مواد غذایی بسته ‌بندی شده در پلاستیک هم ممکن است حاوی مواد مضری ازجمله فتالات یا سایر مواد شیمیایی باشد که سلامت ما را تهدید می‌کنند؛ زیرا مواد شیمیایی می توانند از بسته‌ بندی به داخل غذاها نشت کنند و تحقیقات اختلالات رفتاری مرتبط با مصرف فتالات را در انسان ثابت کرده است.

چه مواد شیمیایی در بدن ما وجود دارد؟

بااینکه همه ما هر روز به طرق مختلف در معرض مواد شیمیایی هستیم اما اطلاعات دقیقی در رابطه با اینکه چه مقدار مواد شیمیایی در بدن ما انباشته‌شده وجود ندارد، فقط کافی است به این فکر کنید برای تولید محصولات کشاورزی سالیانه ۱.۲ پوند سموم آفت‌کش استفاده می‌شود. تحقیقات صورت گرفته مقدار قابل‌توجهی از این آفت‌کش‌ها را بدن انسان‌ها و حتی مایع آمنیوتیک جنین در حال رشد ردیابی کرده ‌اند.
برخی تحقیقات محلی با آزمایش ادرار کودکان مقدار ۵ تا ۷ برابری سموم آفت‌کش را در مقایسه با افرادی که غذای ارگانیک استفاده می‌کنند را نشان داده اند و همچنین مصرف مقادیر بیشتر مواد غذایی در کودکان ۶ تا ۱۱ ساله باعث افزایش مقدار مواد شیمیایی سمی در بدن آن‌ها در مقایسه با سایر افراد شده است.

جالب است بدانید که حتی برخی از ماهی‌ها حاوی مواد شیمیایی سمی به نام بی فنیل‌های پرکلره یا فلزات سنگین مانند جیوه هستند که مصرف آن‌ها در مواد غذایی ممنوع است اما از طریق ماهی‌ها وارد زنجیره غذایی شده و درنهایت سلامت ما را خطر می‌اندازند.

روش های جلوگیری از ورود مواد شیمیایی سمی به غذاها

واقعیت این است که ما نمی‌توانیم به‌طور کامل از نفوذ مواد سمی به مواد غذایی جلوگیری کنیم اما می‌توانیم کاری کنیم که مواجه ما با این مواد شیمیایی در حال حاضر و آینده به حداقل برسد. برخی از این راهکارها در ادامه عنوان شده‌است:

استفاده از مواد ارگانیک

مواد ارگانیک حاوی مواد شیمیایی کمتری هستند زیرا در فرآیند تولید آن‌ها سموم آفات کش کمتری استفاده شده است.

استفاده از مواد غذایی تازه

تاجاییکه ممکن است مواد غذایی تازه را خریداری کنید و از مصرف غذاهای بسته‌بندی شده که اغلب حاوی نگهدارنده های شیمیایی هستند خودداری کنید یا انواع بدون نگهدارنده آنها را انتخاب کنید.

حمایت از خوراکی های ارگانیک

بیشتر از غذاهای محلی استفاده کنید که در فرآوری آنها حداقل مواد شیمیایی مورد استفاده قرار می گیرد. برخی از مزارع و کارخانجات محلی با تغییر سیاست‌های تولیدی خود در جهت استفاده کمتر از مواد شیمیایی سمی در ارتقاء سلامت انسان‌ها دارند که با حمایت شما می توانند بیش از پیش کارشان را توسعه بدهند.
از موسسات و شرکت هایی حمایت کنید که در جهت حفظ سلامتی انسانها از مواد نگهدارنده کمتری در محصولات خودشان استفاده می کنند و با خرید بیشتر، آنها را تشویق به تولید مواد غذایی سالم کنید.